با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، شور و شعف وصف ناپذیری در آن دسته از هنرمندانی که در زمان انتخابات سنگ تمام ویژه ای برای تبلیغات کاندیدای کلید به دست گذاشته بودند، ایجاد شد؛ هنرمندانی که این سنگ ِ تمام گذاشتن را در انتخابات ۷ اسفند ۱۳۹۴ هجری شمسی نیز تکرار کردند و پس از آن هیچ گاه بابت تبلیغ لیستی که حامیان آن را مفسدان اقتصادی تشکیل داده و یا اعضای آن دارای ردیف حق اوقات فرافت در فیش حقوقی پدرشان بودند، عذرخواهی نکردند؛ هنرمندانی که بعضاً در پیش و پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ نیز نتوانستند مسیر درست را تشخیص داده و برخلاف منافع ملی و مصالح جامعه گام برداشتند. این گروه کوچک اما بسیار پرنفوذ که بر حوزه های مختلف هنر بالاخص تئاتر و سینما سیطره دارند با روی کار آمدن امید بی وقفه از حال خوبشان و بهتر شدن اوضاع فرهنگ گفتند و تکیه کلامشان هشت سال گذشته بود، کافی است جشنواره سی و دوم فجر به عنوان اولین جشنواره کلان دولت یازدهم از حیث کاربرد عبارت های امید، حال خوب، هشت سال گذشته مورد بررسی قرار گیرد تا دامنه تکرار این عبارت ها تصویر روشنی از فضاسازی ایجاد شده توسط هنرمندان در آن زمان را فراهم آورد.

مشخص نبودن تعریف جرم فرهنگی سبب شده تا در مواقعی سطح مقابله با جرایم فرهنگی به برخورد با بدحجابی و فروشندگان البسه شیشه ای تقلیل پیدا کرده و در عوض، بسیاری از مجرمان اثرگذار در ایجاد ناامنی فرهنگی در کشور در آسایش به فعالیت مشغول باشند، بنابراین امروز چاره ای جز باز تعریف نسبت گناه و جرم در عرصه فرهنگ جهت تدقیق جرم فرهنگی و تمام ابعاد و جوانب آن وجود ندارد. برای این کار بهترین گزینه تمسک به قول و فعل علمای اسلام به عنوان تبیین کنندگان فقه پویای شیعه است که از قضا مثال روشن و واضحی نیز برای آن وجود دارد.

کافی است یادآوری شود که در جمهوری اسلامی مدیران ارشد فرهنگی جمهوری اسلامی به علت اعتراض های آمران به معروف زمانی که از اعطایِ آزادی بی حدِ مطلوبِ هنرمندان باز می مانند استعفاء می دهند، در واقع ایشان صرفا به دلیل اینکه نمی توانند زمینه ای برای فعالیت هنرمندانِ غربگرا آنطور که خواست نفسِ سیری ناپذیر ایشان است تدارک ببیند، پست خود را واگذار کرده و پس از آن نیز از روند فعالیت خود دفاع می کنند گوئی که کوچکترین ارزشی برای دغدغه های آمران به معروف قائل نبوده و یا احکام شرع و حدودالهی را برای حوزه هایی به جز فرهنگ و هنر می دانند.

گلشیفته فراهانی دختری است که تا پیش از خروج از کشور بارها مورد تایید و تشویق نهادهای رسمی فرهنگ و هنر قرار گرفت و به واسطه بازی در فیلم درخت گلابی، در سن ۱۴ سالگی جایزه بهترین بازیگر نقش اول بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۶ را به دست آورد.

قریب ۸ سال قبل در مرداد ماه سال ۱۳۸۷، ریدلی‌اسکات کارگردان نامدار آمریکایی با انتخاب گلشیفته فراهانی برای بازی در فیلم مجموعه دروغ‌ها غوغایی در فضای رسانه ای داخل و خارج کشور به راه انداخت؛ حضور زنی ایرانی در فیلم کارگردان نامدار و بازی در کنار شخصیت معروف فیلم تایتانیک، پیشنهادی اغواکننده برای گلشیفته بود.

                                                                                                                                                                     مجموعه دروغ‌ها (Body of Lies)                                      ریدلی‌اسکات (Ridley Scott) 

در آن دوران مطالب و اخبار ضد و نقیضی از این موضوع مطرح شد، مخالفان و موافقان حضور گلشیفته در این فیلم هالیوودی، جنجالسازی گسترده ای در فضای رسانه ای را رقم زدند؛ عده‌ای حضور گلشیفته در فیلم اسکات و بازی در کنار بازیگر همجنس باز، دی‌کاپریو (DiCaprio) را یک افتخار می دانستند و عده دیگر از دلسوزان با کمی تامل و تعمق در  شخصیت گلشیفته فراهانی و پیچیدگی سیستم هالیوود به این مسئله مشکوک بودند.

سرو صدا های ایجاد شده در داخل کشور موجب شد اسکات برای برطرف کردن مشکلات ایجاد شده برای فراهانی تا حدودی فیلم را به استانداردهای جمهوری اسلامی ایران نزدیک کند، اما حضور بی حجاب و خارج از عرف وی در مراسم اکران فیلم، موجی دیگر از بلواهای رسانه ای را ایجاد کرد.

گذاشتن تله فرهنگی و امنیتی برای گلشیفته از سوی مدیران پس پرده دستگاه عظیم رسانه ای آمریکا و بی‌خردی بعضی از مدیران داخلی، در نهایت موجب شد وی زندگی جدید خود در خارج از کشور را آغاز و با بازی کردن در زمین دشمن گام به گام به سمت برهنگی کامل سوق پیدا کند.

استفاده ابزاری از گلشیفته فراهانی به عنوان نمادی از دختر و جوان ایرانی با اغراق هایی که درباره هنر او در رسانه های وابسته به جریان روشنفکری صورت می گرفت، محدود به بازی در فیلم های سینمایی نشد، وی با هدایت حامیانش در فتنه سال ۸۸ به نحو احسنت ایفای نقش کرده و حتی با ارائه ترانه هایی نظیر جستجوی سرنوشت و سکوت، با هم نوایی جماعت ضد انقلاب، جوانان داخل کشور را به آشوب و اغتشاش ترغیب نمود.

با گذشت زمان و آغاز زندگی همیشگی گلشیفته فراهانی در خارج از کشور، او برای بازی در فیلم های سینمایی دیگری نظیر فیلم جای اژدها و خورش آلو با مرغ انتخاب شد، آثاری که مرحله به مرحله از برهنگی و بی حیایی قباحت زدائی می کردند و پله پله هواداران گلشیفته فراهانی و جوانان و نوجوان ایرانی را با لذت گناه و فسق علنی و آزادی به سبک لاقیدی آشنا می نمودند.

                                                                                                                                                           جای اژدها (There be dragons)‏                                       خورش آلو با مرغ (Poulet aux prunes)

 از سوی دیگر بهزاد فراهانی پدر گلشیفته، ابتدا عمل وقیحانه دختر خود را تکذیب نموده و رسما اعلام نمود: «من پدر گلشیفته فراهانی اعلام می کنم این عکس هرگز متعلق به دختر من نیست و این عمل زشت یک فتوشاپ است. دخترم اهل این مسائل وبازی ها نیست.»

همچنین بهزاد فراهانی در مصاحبه ای دیگر با باشگاه خبرنگاران اعلام کرد: «رفتار دخترم به دلیل جدا زندگی کردن ما و نظام های متفاوت حاکم در داخل و خارج به من مربوط نمی شود؛ من در ایران زندگی می کنم و او در این کشور نیست، ما جدا زندگی می کنیم و این مسائل به من مربوط نمی شود، نظامی که ما در آن زندگی می کنیم جمهوری اسلامی است و آن ها در یک نظام سیاسی دیگری زندگی می کنند، به همین دلیل این قضایا به من مربوط نمی شود.»

با این وجود گلشیفته فراهانی در مصاحبه ای پدرش را حامی خود معرفی کرده و این چنین ابراز می دارد: «وقتی می‌خواستم از ایران خارج شوم، پدرم دلیل من از این کار را درک نمی‌کرد. به نظرش من همچنان می‌توانستم فیلم‌هایی که دوست دارم را بازی کنم. بعد از ماجرای جایزه سزار، پدرم بی سروصدا نمایشی که می‌خواست اجرا کند را به هم زد. اما اکنون او حامی من است و می‌گوید: « اگر تو بسوزی، همه ما با تو خواهیم سوخت.»»

اما تناقض میان اظهارات گلشیفته و گفته های پدرش با شایعه قتل گلشیفته در سال ۱۳۹۲ کاملا شفاف شد؛ این بار بهزاد فراهانی با دفاع تمام قد از دخترش اظهار داشت: « این خبر دروغ است. چون همین دیشب با گلشیفته صحبت کردم، شاد و سرحال بود. ما از نخبه‌ها استفاده نمی‌کنیم و بعد که آنها مجبور به مهاجرت شدند تازه یادمان می‌آید که چه استعدادهایی را از دست داده‌ایم. این را از حیث وضعیت دخترم نمی‌گویم و هستند ایرانی‌های مستعد که سازوکار مدیریتی گاه از آنها استفاده نکرده‌اند.»

پس از فروکش کردن شوک ایجاد شده توسط عمل خلاف منافی عفت گلشیفته، پدر وی که به گفته دخترش یکی از حامیانش محسوب می‌شود، حتی در سطح حداقلی نیز از عمل دختر خود اعلام برائت نکرد.

گرچه برخی رسانه ها با انتشار نامه هایی جعلی سعی کردند وجاهت بهزاد فراهانی را نزد افکار عمومی حفظ کنند، نامه ها و اعلامیه هایی که جناب فراهانی نه در آن زمان، بلکه امروز که دیگر به آنها نیازی ندارد، تکذیبشان می کند.